26.11.08

¡Que rápido pasó!

¡DIOS MÍO! Me da la sensación de que acabamos de empezar el curso y faltan casi dos semanas para acabar la primera evaluación.
Me pasó el tiempo volando. No sé si sería el afán de que "ya estaba en el instituto" o qué. Bueno, creo que apruebo todo. Todo será esperar.

Laura Luaces Rodríguez

Odenadores da Biblioteca


Os ordenadores da biblioteca valen para ben pouco. Só hai 3 a disposición dos alumnos,e os tres que hai son unha cousa que non vou dicir por respecto.

E outra cousa, só se pode unha persoa por PC, ¡vaia tontería!.

Sen máis, despídome.


Martín Graña Pérez

Aclaración

Ocorrió que el otro día, cuando escribí el comentario de la libertad, tuve que ayudar a una niña a hacer un trabajo en el ordenador en el que estaba. Le ayudé a hacerlo y no me dio tiempo a escribir más de lo que había escrito ya que tocó el timbre. Ahora, puedo decir que me gusta este centro porque puedes tener taquilla, en el pabellón hay pelotas y la cafeteria. Tener que cambiar de aula a veces se hace pesado. Al principio, me perdía, pero era guay encontrarse con tus compañeros de 1ºA. Esto contrasta con lo de tener que salir de clase acompañado por un profesor, tener que traer la comida de clase y sobre todo salir a las cinco.
Ese es el termino de libertad que di en mi mini-comentario del otro día. Libertad=no tener un profesor encima las 7 horas que duraban las clases.

Pablo Ramos Muras

Ximnasia baixo cero.

Só quería dicir que cada vez que imos ao ximnasio polas primeiras horas, pasamos a unha era glacial. Vai un frío que pela e que é difícil de aturar. Por iso quería dicir que non estaría mal que puxeran unha calefacción, para que cada vez que fagamos a clase non nos conxelemos do frío que alí hai. Xa me estou empezando a enganchar a isto de escribir.
Non tardarei en volver facelo.

Martín Graña Pérez, 1 E.S.O

¡Más baloncesto!


Hola, quería decir que me parece necesario que hubiera un equipo de baloncesto, porque no me parece normal que, en Ribadeo, no haya equipo de baloncesto para "chavales".Y que, en clase de gimnasia, realicemos más deportes (me encanta Teresa, la profesora, ya que da más caña y me gusta que nos haga correr).

Bueno por hoy ya vale. Otro día hablo sobre algo más.


Adrián Luaces Rodríguez, 3º ESO

20.11.08

Libertad.

Me gusta mucho este centro, sobre todo porque tienes bastante libertad.

Pablo Ramos Muras

17.10.08

O que opinan os novos alumnos

Acabo de empezar e isto pareceme espectacular, as clases, cafeteria, as taquillas. Algúns profesores caenme ben e outros peor. Ata agora ando un pouco perdido pero ao final acabareime adaptando. O que si me fastidia e levantarme tan cedo, eu necesito durmir moito.

Martín Graña Pérez 1º A.

Bueno. Eu son nova neste centro.Custoume un pouco adaptarme porque en vez de baixar por unha escaleira baixaba pola outra. En vez de ir polo pasillo no que me tocaba a clase ía polo outro.
As taquillas están moi ben. Se non tivéramos taquilla teríamos que cargar todos os días coas mochilas cheas. A cafetería tamén foi un cambio dado a que no colexio vello tampouco as había. O máis raro é que vimos do colexio de ser os máis grandes e agora somos os máis pequenos.
Bueno, ata outra que volva escribir.Vou estudar para chegar a ser de novo do curso dos máis grandes.

Alumna de 1º do ano 2008-2009

17.9.08

Clases de tarde en 2º de Bacharelato

Ya casi a punto de empezar el curso, me gustaría comentar unas cuantas cosas que creo que el profesorado debería entender y quizás tener en cuenta. 
El tema es sobre el horario de tarde de Bachillerato. 
Me parece bien que los alumnos de Bachillerato tengamos clase un día por la tarde porque nunca queda tiempo para dar todo y, aunque nos cueste bastante (tanto profesor como alumnos) atender en clase, no nos queda otro remedio ya que el tiempo escasea. Pero me parece un tanto excesivo que se tenga que dar clase dos días por la tarde. El problema ya no es si tenemos ganas o no, se trata de que no tenemos tiempo para estudiar.  
El curso pasado en 1º BH hubo muchos problemas porque la gente faltaba y obviamente al profesorado eso no le gustaba. Yo considero que faltar a clase sin motivo alguno o para irse por ahí no está bien. Pero faltar para quedarse a estudiar porque no tenemos tiempo creo que debería considerarse.  
Volviendo al tema de las clases por la tarde, todo se ciñe a que no tenemos tiempo suficiente para estudiar y ahora que estaremos en el curso más difícil de todos me da miedo como se desarrollará la cosa. Ya sé que lo más fácil es decir que tenemos horas libres, y no se podrá decir que el año pasado no se aprovechaban, pues hay profesores de guardia que podrían corroborar que algunos alumnos se quedaban todas las mañanas a estudiar en la biblioteca.  
Simplemente, y terminando, quería pedir que si existen posibilidades de que solo haya un día por la tarde, aunque el número de horas libres sea reducido, se aplique sin más. Es probable que la gente se queje por no tener horas libres, pero me apuesto a que la mayoría de las personas que han tenido clase dos días a la semana lo agradecerán. 

Sin mas, un saludo.

Anónimo,  2º BH

6.5.08

La polémica clase de religión

En los últimos años, desde que se aprobó la Constitución y se estableció una democracia en España, se ha comenzado a plantear si la religión debe ser impartida o no en la educación pública.
En un pasado no muy lejano, la religión católica, en el caso de nuestro país, era un componente principal del pensamiento de la sociedad, es más, debía ser aceptada por todos y se discriminaba a cualquier otra creencia. Como consecuencia, las entidades religiosas contaban con un gran poder y privilegios. Las personas, quisieran o no, eran educadas en el catolicismo, si no por la familia, por los maestros en las escuelas. Además, la Iglesia se involucró en gran manera en la educación, por ejemplo, con la creación de colegios.
Pero hoy nos podemos cuestionar si debe seguir estando presente, aunque no sea de forma obligatoria, en la enseñanza pública. También nos podemos preguntar el porqué de que en países como Francia haya desaparecido de la educación, y en España, no. La explicación la encontramos en el peso que siempre ha tenido, y continúa teniendo la Iglesia en nuestra sociedad, y la influencia que hoy ejerce sobre el gobierno. Como consecuencia de esto, se toman decisiones "al gusto" de los dirigentes de la Iglesia, como por ejemplo, el hecho de que, con el fin de introducir una nueva asignatura, se hayan reducido las horas de Geografía e Historia, Filosofía y Educación Física. Por supuesto, las horas de la intocable Religión se han mantenido.
No conozco los criterios que se han tenido en cuenta para decidir esto, pero, en principio, no me parece muy justo. Lo más probable es que nos condene a todos, católicos o no católicos, a estudiar un temario más reducido o compacto, o a acortar aún más el único tiempo que muchos destinamos semanalmente a realizar algún ejercicio físico. Yo me pregunto por qué el incluir la religión en la educación pública nos tiene que afectar a todos, y como solución, propongo que siga estando presente, pero como una asignatura que se curse acabadas las clases de todos los alumnos. De esta forma, los que estén interesados en ella pueden recibir clases y ser examinados, y los demás no tendremos que sacrificar conocimientos sobre temas tan importantes como la Historia o la Filosofía.
En mi opinión, aunque respeto a todos aquellos creyentes de alguna religión, esta no deja de ser una creencia, que, como tal, se debe reducir al ámbito privado, y, por lo tanto, excluirla de la educación pública.
Luisa Fernández Clavero, 4º E.S.O.

22.4.08

Prestar atención e paying attention, dous xeitos de ver o mundo.

Un artigo, http://lamediahostia.blogspot.com/2008/03/seth-godin-sobre-el-futuro-del-negocio.html lévame a pensar sobre o diferente que é falar un idioma de falar outro, algo que ten que influír sobre os campos de ideas que son a base do noso pensamento.
A versión galega ou castelá do termo, 'prestar atención', parece indicar unha espera de que, a continuación ou próximamente, haxa unha devolución desa atención, unha correspondencia de atencións.
A versión inglesa, 'paying attention', parece indicar polo contrario unha débeda de quen está prestando esa atención respecto de quen está sendoo foco dela: non hai contraprestación, intercambio, hai débeda.
No artigo de onde tomei a idea, había referenca a negocio, e polo tanto, sería lóxico que a sexa diferente nuns e outros parlantes a mentalidade referente ós negocios que requiren un certo 'prestar atención' ó outro.
E tamén respecto a outras cousas como o esperar que os cargos públicos nos escoiten despois de que nós os escoitemos a eles. Sería a reciprocidade. Aínda que moitas veces parece que actuaran ó estilo do que suxire o xiro en inglés: pedíndonos (ou esixíndonos) que lles paguemos dalgún xeito polo mero feito de teren falado...
Cousa de pensalo. Non só polo tema dos pagos, senón polo que significa ter unha lingua.
Antonio Gregorio

18.4.08

Agradecimiento

Yo quería dar las gracias a la profesora de Francés, Julia Gallego, por todo lo que trabajó en el intercambio, que fue un exito. Sólo tengo una cosa que sugerir, los franceses estaban demasiado tiempo de turistas y poco con nosotros. Por otra parte, quería comentar la poca comprensión de los otros profesores con este tema, un simple ejemplo es que en la feria de las ciencias muchos profesores, viendo que la actividad era una iniciativa del centro, no pusieron tarea ni exámenes. En este caso no fue igual, todo eran caras largas de los otros profesores cuando los alumnos del intercambio faltábamos a clase, y que no se nos ocurriera decir algo, que entonces ¡falta de orden!. En definitiva, muchas gracias al centro y a la profesora de Francés.
Francesiña

11.3.08

OPINEMOS SOBRE ESTA CONDUCTA

El profesor de matemáticas es muy simpático y nos enseña bien con sus repentinos sobresaltos: ¡pero niña! al estilo andaluz. Para las navidades nos mandó un folio con ejercicios que todos hicimos, unos 20 con muchas cuentas. Al llegar nos preguntó por las vacaciones y si habiamos hecho los ejercicios, a lo que asentimos. Posteriormente le preguntamos qué había hecho él y nos respondió: "yo no hice nada, ¡bah!, me rasqué la barriga todas las navidades".
Me parece un desprecio hacia nosotros que en ciertas fechas como esas deberíamos estar con la familia, disfrutando y no haciendo la tarea. No sé si estareis de acuerdo, pero es lo que pienso y no me parecio bien su conducta.
Delfin acuatico

6.3.08

PRE - JUICIOS QUE NUBLAN EL JUICIO

En campaña electoral cualquier promesa es posible. ¿Se imaginan ustedes a un candidato que concurra a los comicios afirmando que, de ser elegido, suspendería la Ley de la Gravitación Universal en su territorio? Dirían quizás, no sin razón, que dicho personaje habría perdido el norte. Pues bien, ese candidato existe y sus electores están orgullosos de escuchar promesas tan rotundas, y lo votan por ello.
Un político de notable desparpajo y de fácil y tranquila sonrisa afirmó ayer en el debate de TV1 que, mientras su partido gobernase, el catalán no se hablaría en Valencia. Por más que algunos de sus compañeros de debate se esforzasen en recordarle que no estaba en sus manos cosa tal, él siguió con sonrisa irónicamente displicente afirmando qué así sería, seguro de que su promesa le suponía un buen puñado de votos.
He vivido algunos años en el País Valenciano y he comprobado que la lengua aprendida allí sirve para comunicarse sin problemas en Cataluña; quizás ocurra como con ese abejorro que, contradiciendo todas las leyes de la física, vuela.
Nadie duda hoy en la comunidad científica de que la lengua hablada en Valencia, Girona y las Islas Baleares es la misma en tres variedades diferentes. No obstante, que el valenciano sea una variedad de catalán no quiere decir que Valencia sea Cataluña Sur ni que forzosamente Els Països Catalans sea una unidad de destino en lo universal, esa es, esa sí, una decisión política.
En el interior de una lengua existen múltiples diferencias debidas a factores muy diversos: factores geográficos, sociológicos y de situación comunicativa configuran variedades internas de la lengua, sin que esas diferencias autoricen a hablar de lenguas distintas. Nadie afirmaría hoy que en Santander y en Argentina no se habla la misma lengua, aunque todo el mundo es consciente de que existen diferencias evidentes.
Ante las diferencias que se dan en el interior de una lengua se pueden adoptar dos actitudes contrapuestas: minimizarlas y asumirlas, o exagerarlas como elemento distintivo. La primera actitud es la más conveniente para asegurar la comunicación. La segunda podría llevar a inventarse incluso una lengua nueva a base de escoger lo que diferencia y no lo que une. Resulta paradójico que políticos que consideran una enorme riqueza el poder integrador del castellano como instrumento común de comunicación se lo nieguen al catalán y al portugués.
Al que escribe le parece evidente que al norte y al sur del Miño se habla la misma lengua. Se pueden exagerar las diferencias o asumirlas como internas. No me cabe la menor duda de que el destino del gallego dentro de la comunidad lingüística que engloba a Portugal y a Brasil sería más prometedor que el que le espera en su aislamiento numantino empecinado. Además a los gallegos nos iría mejor: el espacio comunicativo se llenaría de aire fresco y dejaríamos de ver enemigos por todas partes. Ya no tendría tanto sentido crear espacios libres de castellano , el gallego ya no correría ningún peligro, su continuidad estaría asegurada. Está claro que no podríamos irrumpir en ese mundo lingüístico, poblado ya por tantos millones de personas, como los reyes del mambo, tendríamos el peso que Galicia tiene, que no es poco. Además, el reconocimiento internacional de la lengua sería automático. ¿Se imaginan ustedes que hablaríamos dos de las lenguas más importantes del mundo? ¿Por qué n o soñar, si la realidad se parece tanto al sueño?

Manuel Fernández Vázquez

22.2.08

Algunhas propostas de mellora

Como muchas otras personas han dicho ya, el instituto tiene varios defectos: el recreo es muy corto, el espacio es reducido, los precios de la cafetería son elevados. . .
Pero creo que nadie se ha dado cuenta aún de la inseguridad que hay en las taquillas. A veces se nos olvidan las llaves en casa y bajamos a conserjería a por otra de repuesto pero, cuando pedimos la llave, nadie nos pregunta el nombre, el curso. . . Con lo cual, cualquier persona puede ir y pedir una llave que no sea la suya. Pienso que se deberían tomar medidas en cuanto a este tema. Podríamos usar el carnet de la biblioteca y así quedaríamos registrados allí.

Mr. Push
Creo que Mr.Bruh tiene razón, cualquier persona puede abrir tu taquilla si lo desea, aunque pensaréis, "no, no creo que nadie haga algo así ¿o si?". Lo del carnet está bien, pero en vez del de la biblioteca hacer otro, pues si pierdes la llave y dejas el carnet ya no puedes coger un libro en la biblioteca. También veo otro problema: las llaves de la taquilla no valen copiadas. Yo perdí la primera y llevo la de repusto, a la que le hice una copia, y al probrarla resulta que no te vale. A eso también hai que poner solución.

Halcon volador 1º
Pienso que Halcón Volador tiene razón por una parte, pero por otra no. A mi opinión lo de hacer otro carnet está muy bien, pero en cuanto al tema de la llave, creo que lo de no poder hacer una copia esta bien porque, o bien se cambian los candados todos los años, o cualquier persona podría hacer una copia de su llave y, para el siguiente curso poder abrir la taquilla de la persona a la que le tocase la suya del año anterior. Por otra parte, el centro tambien podría tener más llaves de cada taquilla y así, aunque perdiésemos la llave, aún quedarían otras de repuesto.
Mr. Push

21.2.08

Unha idea

Bueno simplemente aportar a miña idea: que se fixeran máis actividades extraescolares, festivais (entroido, nadal...) que antes se facían e por desgracia agora xa están no caixón dos recordos...animar un pouco o insti...
Andrea Martínez Fernández

La clase de lengua española.

Opinemos sobre una clase de L.Castellana con Manuel que me vino a la cabeza.
Un día cualquiera Manuel nos puso una de esas preguntas raras que él suele poner. La pregunta consistía en una simple oración: Iba de viaje y en la baca llevaba una vaca, tuve un accidente y se me cayeron las b/vacas La pregunta consistía en si esas b/vacas eran con b o con v.
Pensándolo detenidamente llegué a una simple conclusión que no sé cómo no se me podría haber ocurrido antes: Es un truco sencillo, no podemos hacer el plural de dos palabras que no tienen nada que ver, igual que no se pueden sumar dos cantidades que no sean homogéneas. Si repasamos las normas generales, nos daremos cuenta.
La oración más correcta sería "Se me cayó la vaca y la baca".
No sé si fallé en mi opinión, pero es lo que pienso y en eso consiste este apartado ¿no?.
P.D: Y también desde aquí quiero agradecer a Manuel que está haciendo maravillas en nosotros con preguntas de ese tipo.
Kim 1º B

11.2.08

Os defectos do instituto

EL INSTITUTO ES BUENO PERO TIENE CIERTOS DEFECTOS QUE ESTAMOS CANSADOS DE REPETIR:
1º.- LOS RECREOS SON MUY CORTOS, TOCA EL TIMBRE, RECOGES LAS COSAS, VAS A LA CAFETERÍA Y CUANDO TE ESTÁS COMIENDO EL BOCADILLO YA SON Y MEDIA Y SOLO TE QUEDAN 5 MINUTOS.
2º.- LA CAFETERÍA ES MUY PEQUEÑA, SE FORMAN COLAS INMENSAS. YA QUE ESTÁN HACIENDO UN NUEVO INSTITUTO, QUE REPARTAN LOS ALUMNOS EN DOS CAFETERÍAS.
3º.- LOS ORDENADORES DE LA BIBLIOTECA SON ESCASOS Y ANTIGUOS, DEBERÍAN ABRIR EL AULA DE INFORMÁTICA HABIENDO ALLÍ UNA PROFESORA PARA VIGILAR.
4º.- LOS ALUMNOS DE BACHILLER SALEN ANTES AL RECREO Y COGEN MUCHOS BOCADILLOS. CUANDO VAS YA NO QUEDAN, ADEMÁS HAY UNOS PRECIOS ALGO ELEVADOS PARA UN INSTITUTO.
CANSADOS DE REPETIRLO ESPERO QUE TOMEN ALGUNA MEDIDA, POR CIERTO, ESTO DEL BLOG ESTA MUY BIEN PENSADO.

Azor 95 1ºB

29.1.08

Unha reflexión

Despois de observar hai minutos que un rapaciño ía beber pulsando nun grifo mentres outro dos que funcionan con 'peche lento' seguía manando a todo trapo un metro máis aló (o que lle houbera resultado máis práctico e sinxelo, e ata máis rápido, dada a súa 'posición inicial', amén de ser abondo máis ecolóxico, por exemplo), decidinme.
Decidín poñer por escrito un pequeno recorrido: 2:30 pasadas, saída das clases, pouca xente xa no instituto. Distancia aproximada do traxecto á saída, escaleiras incluídas: 25m. Primeira parada: interruptor de luz acendido no corredor lateral. Segunda parada: cisterna co pulsador subido. Terceira parada: luces dos lavabos de mulleres acesas. Cuarta parada: pulsador de grifo permitindo a saída a todo trapo da auga. E por fin, outra parada máis: as luces das escaleiras tamén acesas cun sol de inverno, pero radiante a mediodía. E paro de contar, porque me deron ganas de recorrer o centro facendo de moderno sereo ambiental... Opinión? Que mundo van ter nuns anos os que deixaron todos eses aparellos así? ... pois eso.

Antonio Gregorio

15.1.08

Que cambiaría do instituto?

El instituto Porta da Auga tiene muy buenas instalaciones, pero yo cambiaría lo que veo que mucha gente quiere cambiar.
Los recreos son muy cortos, deberían durar media hora por lo menos ya que apenas da tiempo a nada. Entre que sales de la clase y llevas todo a su sitio a lo mejor pierdes 5 minutos, así que ya queda un cuarto de hora. Tardas unos 5 o 10 minutos en tomar el "tentempié" y, si quieres ir a la biblioteca, ya solo te quedan 5 minutos.
Otra cosa que se debería ampliar es el espacio. Son muchos alumnos en poco sitio. Yo creo que, si está todo bien vigilado, los alumnos de ESO también podrían salir a la puerta principal (pero, obviamente, sin poder salir a la calle).
Los ordenadores en la biblioteca son escasos. Pienso que, si es necesario, podrían prestar ayuda los del aula de informática.


Alba López Álvarez, 1º B